Παθήσεις
Συστροφή Όρχι
Αποτελεί τη συχνότερη οξεία ουρολογική πάθηση στα παιδιά και τους εφήβους, με συχνότητα 1/4.000 σε άντρες ηλικίας μέχρι 25 ετών, ενώ έχει παρατηρηθεί και κατά τη διάρκεια της ενδομήτριας ζωής.
Κάταγμα Πέους
Το κάταγμα πέους είναι μία κάκωση του λευκού χιτώνα η οποία συνοδεύεται από ρήξη του σηραγγώδους σώματος. Συνήθως συμβαίνει κατά τη διάρκεια έντονης σεξουαλικής δραστηριότητας, όταν το πέος σε στύση χτυπήσει στο περίνεο ή στην ηβική περιοχή και καμφθεί.
Μικροφαλία
Ο όρος μικροφαλλία περιλαμβάνει ένα εύρος συγγενών και επίκτητων καταστάσεων οι οποίες οδηγούν σε ένα ανώμαλα κοντό πέος, το οποίο μπορεί να σχετίζεται με λειτουργικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Πριαπισμός
Πριαπισμός ονομάζεται η εμμένουσα και ανώμαλη στύση χωρίς σεξουαλικό ερεθισμό και η οποία δεν υποχωρεί μετά από σεξουαλική επαφή ή αυνανισμό. Η Αμερικάνικη Ουρολογική Εταιρεία ορίζει τον πριαπισμό ως εμμένουσα στύση η οποία διαρκεί περισσότερο από 4 ώρες και η οποία δεν σχετίζεται με σεξουαλικό ερεθισμό.
Υδροκήλη
Υδροκήλη ονομάζεται η συλλογή υγρού μεταξύ των δύο πετάλων του ιδίου ελυτροειδούς χιτώνα του όρχεως. Αναγνωρίζεται ως προϊούσα, ομαλή, ανώδυνη διόγκωση του ημιοσχέου, με στιλπνή και υπό τάση υφή του οσχέου, που είναι δυνατόν να λάβει μεγάλες διαστάσεις και καθιστά αδύνατη την ψηλάφηση του όρχεως.
Κάμψη Πέους
Η νόσος Peyronie (Περονι) είναι μία ειδική πάθηση του πέους η οποία χαρακτηρίζεται από την παρουσία ινωτικών διαταραχών στο λευκό χιτώνα του πέους και/ή στο διάφραγμα μεταξύ των σηραγγωδών σωμάτων.
Προβλήματα Εκσπερμάτισης
Πρόωρη ονομάζεται η εκσπερμάτωση η οποία συμβαίνει πάντα ή σχεδόν πάντα πριν από ή εντός ενός λεπτού από την κολπική διείσδυση. Συνοδεύεται από την αδυναμία καθυστέρησης της εκσπερμάτωσης σε όλες οι σχεδόν όλες τις κολπικές διεισδύσεις και από αρνητικά προσωπικά συναισθήματα δυσφορίας, ενόχλησης, απογοήτευσης και/ή αποφυγής σεξουαλικών επαφών.
Υπερπλασία Προστάτη
Καθώς ο προστάτης διογκώνεται προκαλεί στένωση της ουρήθρας με αποτέλεσμα την μερική απόφραξη της ροής των ούρων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφρακτικά και ερεθιστικά συμπτώματα.
Στυτική δυσλειτουργία
Η σεξουαλική υγεία φθίνει από την ηλικία των 50 ετών και μετά και τα προβλήματα περιλαμβάνουν μείωση της επιθυμίας, στυτική δυσλειτουργία και δυσκολία εκσπερμάτωσης.
Στένωση Ουρήθρας
Στένωση της ουρήθρας στου άντρες ονομάζεται η μείωση της διαμέτρου σε ένα κομμάτι της ουρήθρας λόγω της ύπαρξης ουλής και ίνωσης του βλεννογόνου της ουρήθρας.
Υπερλειτουργική Κύστη
Το σύνδρομο υπερλειτουργικής κύστης χαρακτηρίζεται από ένα σύμπλεγμα συμπτωμάτων με κυρίαρχη την επιτακτικότητα και τη συχνοουρία ενώ μπορεί να συνοδεύεται από επιτακτική ακράτεια και νυκτουρία.
Νευρογενής Κύστη
Η «νευρογενής κύστη» είναι η κλινική έκφραση των διαταραχών της ούρησης που αιτιοπαθογενετικά σχετίζονται με κάποιο νευρολογικό νόσημα όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, νόσο Parkinson, πολλαπλή σκλήρυνση ή κάκωση του νωτιαίου μυελού.
Διάμεση Κυστίτιδα
Η διάμεση κυστίτιδα ορίζεται ως χρόνιος ( πάνω από 6 μήνες) πυελικός πόνος, αίσθημα πίεσης ή ενόχλησης που σχετίζεται με την ουροδόχο κύστη και τουλάχιστον ένα σύμπτωμα ούρησης όπως επιτακτικότητα ή συχνοουρία.
Πέτρα στα νεφρά
Η νεφρολιθίαση είναι μια συνηθισμένη πάθηση που προσβάλει περίπου το 10% του πληθυσμού. Οι πέτρες σχεδόν πάντοτε δημιουργούνται στα νεφρά αλλά μπορεί να πέσουν και να φράξουν τον ουρητήρα. Πρόκειται για μια από τις πιο παλιά καταγεγραμμένες νόσους στον άνθρωπο.
Καρκίνος Των Όρχεων
Ο καρκίνος του όρχεως διαγιγνώσκεται πιο συχνά (50-60%) ως μία ανώδυνη ψηλαφητή σκληρία ή διόγκωση του όρχεως. Σπανιότερα μπορεί να παρουσιαστεί ως βάρος στο σύστοιχο ημιόσχεο (30-40%) ή με οξύ πόνο (10%).
Καρκίνος Του Προστάτη
Κάθε ασθενής που διαγιγνώσκεται με καρκίνο προστάτη δεν έχει τον ίδιο κίνδυνο εξέλιξης της ασθένειας σε μεταστατική νόσο και να πεθάνει από τη νόσο. Οι ασθενείς ταξινομούνται σε 3 κατηγορίες ( χαμηλού, μέσου και υψηλού κινδύνου) ανάλογα με το PSA, το βαθμό Gleason (ιστολογική ταξινόμηση) και το πόσο τοπικά προχωρημένος είναι ο καρκίνος.
Καρκίνος Πέους
Ο καρκίνος του πέους είναι στην πλειονότητά του (>95%) ένα πλακώδες καρκίνωμα που αφορά το δέρμα του πέους και μπορεί να προσβάλει στη συνέχεια την πόσθη, τη βάλανο, το σώμα και τη βάση του οργάνου αυτού. Δίνει μεταστάσεις στους βουβωνικούς και τους πυελικούς λεμφαδένες και στη συνέχεια σε άλλα όργανα.
Καρκίνος νεφρού
Η διάγνωση του νεφρικού καρκίνου γίνεται συνήθως τυχαία στα πλαίσια ελέγχου για άλλη αιτία. Η κλασική τριάδα συμπτωμάτων (οσφυϊκός πόνος, αιματουρία, ψηλαφητή μάζα στην κοιλιά)εμφανίζεται σπάνια πλέον. Στο ένα τρίτο των περιπτώσεων, οι ασθενείς εμφανίζουν κάποιο παρανεοπλαστικό σύνδρομο. Η διάγνωση του όγκου του νεφρού γίνεται με τη χρήση υπερήχων, αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να γίνει βιοψία του νεφρού.
Καρκίνος Ουροδόχου Κύστης
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι η πιο συχνή κακοήθεια του ουροποιητικού συστήματος. Όταν γίνεται η διάγνωση το 75% των ασθενών έχει επιφανειακό όγκο, ενώ στους υπόλοιπους έχει ήδη διεισδύσει στο μυϊκό τοίχωμα της κύστης. Κυριότεροι παράγοντες κινδύνου είναι το κάπνισμα και η επαγγελματική έκθεση σε αρωματικές αμίνες, πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες και χλωριωμένους υδρογονάνθρακες.
Προστατίτιδα
Ο όρος προστατίτιδα καλύπτει ένα ευρύ φάσμα διαγνώσεων το οποίο περιλαμβάνει 4 κλινικές οντότητες: την οξεία βακτηριακή προστατίτιδα, τη χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, το σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους και την ασυμπτωματική προστατίτιδα.
Ουρολοιμώξεις Σε Ανοσοκατεσταλμένους
Υπό κατασκευή.
Γάγγραινα Fournier
Η γάγγραινα Fournier είναι μια ιδιαιτέρως βαριά νεκρωτική φλεγμονή των γεννητικών οργάνων του άντρα, η οποία χαρακτηρίζεται από πολύ υψηλό ποσοστό θνητότητας.
Ουρολοίμωξη Σε Παιδιά
Πολλές φορές η διάγνωση ουρολοίμωξης σε παιδιά, γίνεται αιτία διάγνωσης συγγενών ουρολογικών παθήσεων, που συμβάλλουν όχι μόνο στην εμφάνιση αλλά και στη διαιώνιση της φλεγμονής. Η συχνότερη από αυτές είναι η κυστεονεφρική παλινδρόμηση.
Ουρολοίμωξη Στην Εγκυμοσύνη
Οι ουρολοιμώξεις στις εγκύους εμφανίζονται συνήθως μεταξύ 9ης και 17ης εβδομάδας και ευνοούνται από ανατομικές και φυσιολογικές αλλαγές που προκαλούνται στο ουροποιητικό σύστημα.
Πυελονεφρίτιδα
Οι περισσότερες πυελονεφρίτιδες προκαλούνται ως επιπλοκή μιας κυστίτιδας. Βακτήρια από την κύστη μπορούν να ανέβουν ως το νεφρό και να προκαλέσουν λοίμωξη. Συνήθως πρόκειται για κολοβακτηρίδια τα οποία είναι κοινή αιτία ουρολοιμώξεων.
Ορχίτιδα και επιδιδυμίτιδα
Επιδιδυμίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή της επιδιδυμίδας, όργανο το οποίο συμμετέχει στην ωρίμανση και μεταφορά του σπέρματος. Ορχίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή του όρχι, όργανο το οποίο έχει ορμονικό και αναπαραγωγικό ρόλο.
Ουρηθρίτιδα
Ουρηθρίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή της ουρήθρας. Η ουρηθρίτιδα συνήθως προκαλείται από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα μικρόβια αλλά όχι πάντα, ενώ μπορεί να συμβεί και μέσα στα πλαίσια μιας σταθερής σχέσης.
Βαλανίτιδα και βαλανοποσθίτιδα
Βαλανίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή της κορυφής του πέους ( βάλανος). Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Υπαρχουν διάφορες πιθανές αιτίες, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν μυκητιασικές ή βακτηριακές λοιμώξεις, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, ερεθισμούς του δέρματος και ορισμένες δερματικές παθήσεις.
Υπογονιμότητα
Η υπογονιμότητα ορίζεται ως η ανεπιτυχής προσπάθεια ενός ζευγαριού απόκτησης παιδιού για ένα χρόνο όταν πρόκειται για την καλύτερη γόνιμη ηλικία και των δύο φύλων (δηλαδή από τα 20 έτη έως τα 30 – 32 έτη).
Ορμονική στυτική δυσλειτουργία
Μια πολύ συχνή και σημαντική αιτία της στυτικής δυσλειτουργίας στον άνδρα είναι ο υπογοναδοτροφικός ή υπεργοναδοτροφικός υπογοναδισμός που και στις δύο περιπτώσεις μεταφράζεται στην χαμηλή κυκλοφορία στο αίμα της τεστοστερόνης.
Ουροσήψη
Σήψη είναι ο συνδυασμός παθολογικής λοίμωξης και ενός συνόλου παθοφυσιολογικών μεταβολών που ονομάζεται σύνδρομο συστηματικής φλεγμονώδους αντίδρασης. Είναι συχνά θανάσιμη νόσος, ιδίως στις πιο σοβαρές περιπτώσεις. Οι ουρολοιμώξεις είναι από τις πιο συχνές αιτίες σήψης, σε ποσοστό 20 με 30% των περιπτώσεων σήψης, με το υψηλότερο ποσοστό επίπτωσης να εμφανίζεται στις βαριές μορφές σήψης.
Κονδυλώματα και HPV
Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι μια επιδερμική εκδήλωση που οφείλεται στον ιό των ανθρώπινων κονδυλωμάτων (HPV). Τα κονδυλώματα είναι η πιο συχνή σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια.
Νευρογενής στυτική δυσλειτουργία
Η νευρογενής στυτική δυσλειτουργία περιλαμβάνει τις παθήσεις που προκαλούν στυτική δυσλειτουργία λόγω βλάβης των νευρικών οδών. Η νευρική βλάβη μπορεί να είναι κεντρική, περιφερική ή και τα δυο. Το 10 με 19% των περιπτώσεων στυτικής δυσλειτουργίας μπορεί να οφείλεται σε νευρική αιτιολογία. Παθήσεις όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας και ο σακχαρώδης διαβήτης, ιατρογενείς κακώσεις και τραύματα της σπονδυλικής στήλης, επηρεάζουν διάφορες νευρικές διαδικασίες που σχετίζονται με τη στύση. Κάθε περίπτωση έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και αντιμετωπίζεται ανάλογα από τον ειδικό νευροουρολόγο.
Δισχιδής ράχη
Οι ανωμαλίες σχηματισμού του νευρικού σωλήνα είναι πιο συχνές αιτίες νευρογενούς δυσλειτουργίας της ουροδόχου κύστης στα παιδιά. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς με μυελομηνιγγοκήλη θα έχουν κάποιου είδους δυσλειτουργία στην ούρηση και το 30%-40% από αυτά τα παιδιά θα αναπτύξει κάποιου βαθμού νεφρική νόσο ως μακροχρόνια επιπλοκή αν δεν γίνει νωρίς θεραπεία.
Νόσος Πάρκινσον
Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια συχνή νευροεκφυλιστική νόσος και οι διαταραχές ούρησης ( συχνοουρία, ακράτεια, επιτακτική ούρηση) είναι από τις πιο συχνές διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος με σημαντική επίπτωση στην ποιότητα ζωής. Στο άρθρο αναλύω το διαγνωστικό και θεραπευτικό μονοπάτι που ακολουθεί ο νευροουρολόγος για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος.
Σκλήρυνση κατά πλάκας
Η σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση είναι μία χρόνια αυτοάνοση ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος. Τα προβλήματα ούρησης μπορεί να σχετίζονται με την αποθήκευση των ούρων ( συχνοουρία, νυκτουρία, επιτακτική ακράτεια ούρων) ή με την κένωση των ούρων (μειωμένη ροή, επίσχεση ούρων). Οι στόχοι που θέτει ο νευροουρολόγος στη διαχείριση των συμπτωμάτων ούρησης στην πολλαπλή σκλήρυνση είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής, η προφύλαξη των νεφρών και η αποφυγή επιπλοκών όπως ουρολοιμώξεις, νεφρική ανεπάρκεια, πέτρες στα νεφρά και στην κύστη.